شهزاد محمدیان

متابولیسم بی هوازی فعالیت های شدید انفجاری و توانی

راهبردهای تغذیه ای ورزشکاران رشته های توانی

فعالیت های مختلف نیازهای سوخت و سازی خاصی را نیز می طلبد و این تفاوت، نیازهای خاص تغذیه ورزشکاران رشته های گوناگون را گوشزد می نماید. رشته های ورزشی که به سرعت و توان بالا در فاصله ی کوتاه نیاز دارند، مستلزم داشتن توان بی هوازی بالا نیز هستند. ورزشکاران چنین رشته هایی به کارآمدتر شدن در مسافت های طولانی و فعالیت های بلند مدت نیاز ندارند، بلکه باید در مسافت کوتاه کارآمدتر شوند. زمانی که بازیکن بیسبال ایستگاه خود را ترک می کند، برای رسیدن به ایستگاه بعد تنها به 4 تا 5 ثانیه کار بی هوازی نیاز دارد. انرژی مورد نیاز برای رسیدن به ایستگاه (جایگاه) بعدی از دستگاه بی هوازی تامین می شود، به طوری که فسفو کراتین و گلیکوژن به عنوان منبع سوخت مورد استفاده قرار می گیرند. اندام پروران (بدن سازان) برای تمرین به توان انفجاری نیاز دارند، اما نمی توانند این فشار را بیش از 5/1 دقیقه (برعضلات خود) تحمل کنند که زمان محدودی برای فعالیت های بی هوازی محسوب می شود. تغذیه ورزشکاران به منظور حمایت از اوج عملکرد ورزشی به طور گسترده ای تغییر کرده است. دیوژنیس لارتیوس تقریبا 200 سال پس از میلاد برای ورزشکاران یونانی رژیم غذایی را طراحی کرد که شامل انجیر خشک، پنیر مرطوب و فرآورده های گندم بود. غذای دریافتی قهرمانان المپیکی آمریکا در بازیهای المپیک سال 1936 برلین شامل استیک گوشت، مقدار زیادی کره، سه عدد تخم مرغ، نان شیرینی،5/1 لیتر شیر، مقدار زیادی نان سفید، رولت شام، سبزی های تازه و انواع سالادها بود. در هر دوره از بازیهای المپیک، ورزشکاران (بر اساس علم تغذیه همان دوره) رژیم غذایی خاصی مصرف نموده و از مصرف غذاهای دیگر پرهیز می کردند. با این حال، از سال 1960 تلاش های بسیاری برای نیازهای تغذیه ای ورزشکاران و علت نیاز به چنین رژیم هایی انجام گرفته است. تلاش های دانشمندان اطلاعات مورد نیاز در خصوص چگونگی عملکرد عضلات در فعالیت های سرعتی و توانی را گسترش داده است. علم تغذیه ورزشی نیز به درک ما دربارهی تفاوت های تغذیه ای موجود در رشته های ورزشی مختلف، کمک شایان توجهی کرده است. عدم داشتن برنامه ی مناسب تغذیه، مشکلاتی در عملکرد و تمرین ورزشکار به همراه دارد. دانش ما درباره ی نیازهای تغذیه ای فعالیت های بی هوازی و سوخت مورد نیاز این فعالیت ها (فسفو کراتین و گلیکوژن)، به طور قابل توجهی رشد کرده است. این پرسش مطرح است که چگونه می توان در فعالیت های بی هوازی، توده ی عضلانی بزرگی کسب و حفظ کرد. پاسخ این پرسش، افزایش کالری می باشد. با این حال، علی رغم ماهیت تایید شده ی این حقیقت، ورزشکاران رشته های بی هوازی بر دریافت پروتئین به منظور تامین فسفو کراتین، گلیکوژن و نیازهای عضله متمرکز شده اند.